Hugues C. Pernath-Fonds

Hugues C. Pernath (pseudoniem van Hugo Wouters) was eerst beroepsmilitair (1947-1960), daarna boekhandelaar en tenslotte boekhouder. Als dichter behoort hij tot de tweede lichting Vlaamse experimentelen, de zgn. Vijfenvijftigers. Hij was actief in de tijdschriften Het Cahier (1954), Gard Sivik (1955), waarvan hij medeoprichter was, en het Nieuw Vlaams Tijdschrift.

Zijn poëzie uit de jaren vijftig (verzameld in de bundels Het uur Marat uit 1958 en De adem ik uit 1959) reflecteert een verscheurde levensvisie, pessimisme en een ongeloof in de mogelijkheid tot communicatie, wat wordt vertaald in een gehavende syntaxis, met woordreductie, omkering van de woordvolgorde, betekenisverschuiving enzovoort. Het resultaat is een maniëristische en hermetische poëzie, in haar meest extreme vorm in de bundel Het masker man (1960) waarvoor hij in 1961 de Arkprijs van het Vrije Woord ontving. Existentieel pessimisme blijft de boventoon voeren in Mijn gegeven woord (1966), waarin Pernath opnieuw getuigenis aflegde van zijn verscheurdheid.
In 1968 veranderde zijn toon en schreef hij op de maatschappelijke en politieke actualiteit betrokken gedichten die engagement verraden en transparanter zijn qua vorm en formulering dan zijn vroegere werk. Uiteindelijk kregen zijn gedichten iets van zangen: lange, allittererende verzen vol assonanties, in een hechte samenhang tot grote gehelen aan elkaar geregen en belijden op bezwerende toon de onmacht, de twijfel en de innerlijke gespletenheid van de dichter.

In 1973 werd Pernath lid van de Antwerpse Pink Poets (in 1972 opgericht door de dichters Patrick Conrad en Nic. van Bruggen), die hem als hun boegbeeld beschouwden. Voor de in dat jaar verschenen verzamelbundel Mijn tegenstem. Gedichten 1966-1973 werd hem 1974 de Jan Campertprijs toegekend. Op 4 juni 1975 overleed Pernath aan een herseninfarct op de trap van de privéclub Vécu, waar hij zojuist een vergadering van de Pink Poets had voorgezeten. In 1977 werd hem postuum de driejaarlijkse Belgische Staatsprijs voor poëzie toegekend voor Nagelaten gedichten (1976).

In 1976 werd de Hugues C. Pernath-stichting in het leven geroepen, in 1984 voortgezet als Hugues C. Pernath-Fonds. Dit fonds heeft tot doel de nagedachtenis van de dichter te eren en zoveel mogelijk documenten in verband met Pernath te verwerven en in het Letterenhuis bijeen te brengen. Het reikt tweejaarlijks de Hugues C. Pernathprijs uit aan een dichter jonger dan 43 jaar, de leeftijd van Pernath bij overlijden.